Emil Nikodemowicz
Emil Nikodemowicz (14.06.1929.-3.06.2013.) polski hokeista, trener reprezentacji Polski (1982-1984 i 1989-1990) oraz klubów polskiej Ekstraligi. Od 1946 r. do 1949 r. był zawodnikiem Polonii Bytom, następnie występował w Piaście Cieszyn, OWKS Kraków, ponownie w Piaście Cieszyn, Górniku Katowice i ponownie w Polonii Bytom. W 1953 r. wystąpił dwukrotnie w reprezentacji Polski seniorów, był też brązowym medalistą Akademickich Mistrzostw Świata w 1953 r. Po zakończeniu kariery zawodniczej został trenerem Polonii Bytom (1961-1962), od 1962 r. do 1977 r. prowadził drużynę Baildonu Katowice, równocześnie był II trenerem reprezentacji Polski w latach 1968-1969 i 1975-1977. W 1978 r. został trenerem Polonii Bytom, występującej wówczas w II lidze, a w 1981 r. wyprowadził ją do I ligi. Z bytomskim klubem zdobył cztery tytułu mistrza Polski (1984, 1986, 1988, 1989), dwa tytuły wicemistrzowskie (1983, 1987) oraz wystąpił w finale Pucharu Europy (1985). Równocześnie był II trenerem reprezentacji narodowej (między innym na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich w Lake Placid w 1980 r.) oraz I trenerem tej reprezentacji (między innymi na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich w Sarajewie w 1984 r.). W 2000 r. został odznaczony Srebrnym Krzyżem Zasługi za zasługi w działalności na rzecz rozwoju kultury fizycznej i sportu. Honorowo prowadził drużynę gwiazd Polonii Bytom podczas „Meczu Gwiazd 2004” (MD I 4/146, 22 na 40 w rzędzie 4).
