Szczepan Michalski
Szczepan Michalski (symboliczny grób) ur.1512.1905., zm. 22.06.1941. - pierwszy w Polsce harcmistrz – robotnik, Komendant Hufca Harcerzy w Drohobyczu - od jesieni 1939 r. komendant konspiracyjnej grupy harcerskiej, po przeszkoleniu w Budapeszcie - współorganizator i komendant ZWZ, Biały Kurier. Uczęszczał do szkoły ludowej w Sowlinach (k/ Limanowej). Po ukończeniu 3 klasy pracował w latach 1916–1927 jako robotnik w rafineriach w Limanowej, w Drohobyczu i w Ustrzykach Dolnych, W styczniu 1928 r. powołany do służby wojskowej w 2 Pułku Strzelców Podhalańskich w Sanoku. Od 1932 r. był kontraktowym pracownikiem dowództwa korpusu X Wychowania Fizycznego i Przysposobienia Wojskowego. 11 listopada 1937 r. został odznaczony Brązowym Krzyżem Zasługi. Po klęsce wrześniowej 1939 r. został komendantem konspiracyjnej grupy harcerskiej, później ZWZ. 30 grudnia 1939 r. przeszedł na Węgry w grupie harcerskiej. Po przeszkoleniu w bazie „Romek” w Budapeszcie został skierowany do kraju jako komendant ZWZ w Drohobyczu. Jako Biały Kurier pomagał zagrożonym aresztowaniem w ucieczce na Węgry. 15 lutego 1940 r. został aresztowany w Siankach, po przekroczeniu granicy węgierskiej. Był więziony kolejno w: Stryju, Drohobyczu, Samborze i Kijowie. W trakcie przesłuchań milczał i nie wydał nikogo. W dniach 12–16 maja 1941 r. był sądzony przed sądem wojennym w Kijowie w procesie grupy harcerskiej (19 osób), zwanej grupą Michalskiego. W trakcie rozprawy ze swadą odpowiadał na zarzuty. W ostatnim słowie wygłosił krótkie, płomienne przemówienie patriotyczne. Skazany na karę śmierci z par 54 pkt. 2 (powstanie zbrojne), pkt. 6 (szpiegostwo), pkt. 11 (kontrrewolucyjna działalność organizacyjna) Kodeksu Karnego Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich. Wyrok wykonano po agresji Niemiec na Związek Radziecki – 22 czerwca 1941 r. Zwłoki pochowano prawdopodobnie w Bykowni.
