Katecheza 2 – Rachunek sumienia
Pierwszym warunkiem, który muszę wypełnić, aby moja spowiedź była dobra jest rachunek sumienia.
Czy pamiętacie z lekcji religii co to jest sumienie i jak ono działa w człowieku? Przypomnijmy to sobie.
Opowiadanie 1
Idzie sobie ulicą starsza Pani. W torbie niesie zakupy. Nagle ucho się urywa, torba spada na chodnik, a zakupy się wysypują. Jesteś akurat w pobliżu i wszystko widzisz. Co robisz w tej sytuacji?
Podchodzisz do Pani i pomagasz jej pozbierać z ziemi zakupy.
Skąd wiedziałeś, że tak należy postąpić?
Kto ci o tym powiedział?
Podpowiedziało ci sumienie. Jest to głos, który odzywa się w naszym sercu i naszej głowie, aby nam podpowiedzieć: Należy czynić dobro, bo to daje radość.
Opowiadanie 2
Spadł świeży śnieg. Po wyjściu ze szkoły robicie z kolegami kulki aby nimi porzucać. Nagle jeden z kolegów proponuje: A może spróbujemy trafić w okno. Zobaczymy kto celniej i mocniej rzuca. Jednak w tobie odzywa się głos, który ci podpowiada: Nie mogę tego zrobić, bo to jest złe. Powiem kolegom, żeby również oni nie rzucali śniegiem w okno.
Ten głos, który przemówił w twoim sercu i twojej głowie, aby cię ostrzec, że zła nie wolno czynić, bo będzie z tego nieszczęście twoje i innych to sumienie.
Opowiadanie 3
Przez pomyłkę zabrałeś koledze z ławki nowy i ładny długopis. W domu sobie myślisz: Już go nie oddam. Przyda mi się, zostawię go, a kolega się na pewno nie zorientuje.
Ale wtedy coś ci nie daje spokoju, gryzie cię w środku i robi wyrzuty: Tak nie wolno, trzeba oddać i przeprosić za pomyłkę.
Jest to sumienie, które za dobre uczynki nas nagradza (daje nam zadowolenie), a za złe karze (gryzie nas w środku i daje niepokój)
To już wszystko wiemy o sumieniu: Jest to głos Pana Boga, który odzywa się w naszym sercu i naszej głowie i pozwala nam odróżnić dobro od zła. zachęta nas byśmy czynili dobro i byli szczęśliwi, byśmy unikali zła.
Sumienie wypowiada się na temat grzechów. Pozwala nam rozpoznać grzech. Dlatego przypomnienie sobie grzechów przed spowiedzią nazywamy rachunkiem sumienia.
W jakim celu idziemy do spowiedzi?
Oczywiście po to, by opowiedzieć Panu Jezusowi o naszych grzechach i prosić, by je przebaczył, odpuścił. I tak się stanie.
W takim razie przystępując do kratek konfesjonału muszę już mieć w swojej głowie przygotowaną listę grzechów, które wyznam Panu Bogu.
Przygotowanie tej listy odbywa się przed spowiedzią i nazywa się rachunkiem sumienia.
Otwórzmy książkę na stronie 136. Widzimy tam rysunek, który przedstawia chłopca zamyślonego. Przypomina sobie grzechy. Przypomina sobie, że zaczepiał młodszych kolegów, zamiast odrabiać lekcje zajmował się zabawą, a wieczorem już nie mógł się skupić przy zadaniu, że zasmucił mamę, że śmiał się ze staruszki…
Przypomina sobie grzechy, które wyzna na spowiedzi czyli robi rachunek sumienia.
A teraz ze strony 137 przeczytaj definicję rachunku sumienia i rozwiąż zadanie 1 i 2.
Rachunek sumienia to dość trudna praca, bo mamy bardzo słabą pamięć i im dłuższy czas upłynął od ostatniej spowiedzi, tym trudniej nam sobie grzechy przypomnieć.
Pomagają nam w tym gotowe rachunki sumienia, które znajdują się w naszych książeczkach do nabożeństwa. Myślę, że każde dziecko ma już książeczkę Droga do Nieba. Jeśli nie to czym prędzej trzeba ją kupić.
Taki przykładowy rachunek sumienia znajduje się również w naszej książce na stronie 182. Przeczytaj go sobie. Przeprowadza nas przez wszystkie przykazania i dzięki pomocniczym pytaniom pozwala sobie przypomnieć, kiedy łamaliśmy te przykazania czyli popełnialiśmy grzechy.
Zawsze przed rachunkiem sumienia należy pomodlić się do Ducha Świętego, by nam w tej pracy pomagał.
