Kaplica cmentarna
Kaplica cmentarna - powstała w latach 1881-1882 wg projektu Hugo Heera, syna bytomskiego radcy sanitarnego, architekta pracującego w Wiedniu wzniesiono neogotycką kaplicę Matki Boskiej Bolesnej, której budowę również nadzorował Paul Jackisch. Na budowę tej kaplicy zgodę wyraził sam cesarz Wilhelm I Hohenzollern. Kwotę 12 tys. marek na wzniesienie kaplicy wzniosła Julianna Garus, z d. Skora. W 1906 r. wzniesiono zakrystię zaprojektowaną przez Theodora Ehla. Na portalu bocznym znajduje się zapis daty budowy kaplicy – 1882. Kaplica jest orientowana, a od strony północnej w późniejszym czasie dobudowano kostnicę. Prezbiterium i korpus budowli są od południa oskarpowane. Od południa pomiędzy nawą i prezbiterium znajduje się czworoboczna 3-kondygnacyjna wieża zwieńczona ostrosłupowym hełmem. Nad wejściem od północy wieżyczka na sygnaturkę. W oknach kaplicy geometryczne witraże. W kaplicy zostali pochowani:
Richard Kohlsdorfer – ur. 17.02.1868., zm. 15.02.1906. – prefekt biskupiego konwiktu męskiego w Bytomiu
Johannes Wlotzka – ur. 4.03.1841., zm. 17.03.1909 – pełniący w parafii św. Trójcy funkcję kapelana więziennego
Norbert Bontzek (także Bonczyk, Bonczek, Bończyk) 6.06.1837., zm. 18.02.1893. – w latach 1874-1886 był administratorem parafii WNMP. To on rozebrał stary kościół św. Małgorzaty i wzniósł nowy, który istnieje do dzisiaj. On także doprowadził do budowy kościoła Świętej Trójcy, który został konsekrowany w 1886 r., a także wydzielenia nowej parafii (1888). W Miechowicach do dnia dzisiejszego znajduje się ul. Księdza Bonczyka, która w czasach niemieckich nosiła nazwę Bontzekstrasse. Autor artykułów do „Zwiastuna Górnośląskiego”, działacz narodowy na rzecz polskości Górnego Śląska, tłumacz liryki niemieckiej zwany „Śląskim Homerem”. Opisując obrazy z życia górnośląskiej społeczności wiejskiej, zwracał przede wszystkim uwagę na odrębność tych terenów w sensie historycznym, obyczajowym i częściowo językowym. W 1869 r. założył Towarzystwo Polsko-Katolickie tzw. „Kasyno”, które skupiało wszystkie stany. Prowadził w nim odczyty i pogadanki w języku polskim. W 1871 r. założył w Bytomiu Towarzystwo św. Alojzego, organizację społeczno-kulturalną dla młodzieży, której celem było szerzenie kultury i oświaty na Śląsku. Mocno zaangażowany w propagowanie języka polskiego. Oprócz tego przekładał literaturę niemiecką na polski, zwłaszcza Goethego i Schillera. Współpracował z działaczami społecznymi, wydawcami i dziennikarzami na Śląsku Józefem Szafrankiem oraz Karolem Miarką.
Albin Żołądek – ur. 22.02.1836., zm. 7.11.1928. - wyświęcony został na kapłana 4 lipca 1862. Przybył do Krzyżowic w marcu 1884 r. z postępującą chorobą oczu. Jako proboszcz w tej parafii za zebrane ofiary z kolędy 1884 r. ufundował krzyż kamienny u wejścia do kościoła. Wystarał się w kurii wrocławskiej o drugi odpust dla parafii, ten ku czci Serca Pana Jezusa, założył równocześnie Bractwo Najświętszego Serca Pana Jezusa w parafii, które było agregowane do Bractwa Najświętszego Serca Pana Jezusa przy Stolicy świętej. Ufundował nowe balaski przy głównym ołtarzu w kościele oraz kratę żelazną w przedsionku kościoła. Ociemniały zupełnie, w grudniu 1886 roku odszedł z parafii. Ostatnie kilkadziesiąt lat życia spędził w Bytomiu.
Wiktor Durynek – ur. 08.1872., zm. 6.05.1927 - 21 lipca 1897 r. z rąk biskupa Koppa otrzymał święcenia kapłańskie. Już w następnym roku znalazł zatrudnienie w bytomskiej parafii Świętej Trójcy jako kapelan u boku ówczesnego proboszcza Reincholda Schirmeisena. Doskonale władał zarówno j. polskim, jak i niemieckim. W 1901 r. rozpoczął pracę jako profesor religii w różnych bytomskich szkołach. Interesował się przeszłością – w szczególności obszarem swojej parafii. Działał jako sekretarz w Bytomskim Towarzystwie Historyczno-Muzealnym (niem. Beuthener Geschichts-und Museumsverein). W 1910 r., z okazji jubileuszu 25-lecia parafii, opracował w języku niemieckim „Historię kościoła Św. Trójcy”. Zaczął działać w partii Centrum. W okresie plebiscytowym był zwolennikiem uzyskania przez Górny Śląsk pełnej autonomii i suwerenności politycznej, więc postrzegano go jako śląskiego separatystę. Swoje poglądy wykładał w piśmie „Bund-Związek”, którego był redaktorem naczelnym. Jednakże po ogłoszeniu podziału Górnego Śląska wycofał się z działalności politycznej. W 1927 r. bytomski „Katolik” napisał o nim: „żyjąc w innych okolicznościach i nie naszych czasach byłby filarem i gwiazdą przewodnią tego ludu, z którego wyszedł”. Zmarł nagle na udar serca w piątek 6 maja 1927 r. w Głubczycach.
Tablica pamiątkowa poświęcona Juliannie Garus, która była fundatorką budowy tej kaplicy.
